Jeżeli w umowie jest przewidziane wynagrodzenie w walucie obcej (np. w dolarach amerykańskich – USD, lub EURO) to, czy dłużnik może zapłacić to wynagrodzenie w walucie polskiej (PLN)?
Co do zasady na to pytanie należy odpowiedzieć twierdząco, o ile umowa podlega wykonaniu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, co wynika wprost z brzmienia art. 358 § 1 k.c. Według art. 358 § 1 k.c. „jeżeli przedmiotem zobowiązania podlegającego wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej.” W dalszej części tego paragrafu są jednakże przewidziane istotne wyjątki. Otóż dłużnik NIE może spełnić świadczenia w walucie polskiej, jeżeli:
ustawa,
orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania (przede wszystkim wyrok sądowy czy nakaz zapłaty),
czynność prawna (czyli przede wszystkim umowa)
zastrzega spełnienie świadczenia wyłącznie w walucie obcej.
Istotna jest treść umowy
W konkretnym stanie faktycznym istotne jest zatem ustalenie treści umowy zawartej między stronami, z uwzględnieniem ewentualnych zmian tej treści i skuteczności tych zmian przede wszystkim ze względu na zachowanie odpowiedniej formy oświadczenia woli.
Jak się ustala wartość waluty obcej?
Według art. 358 § 2 k.c. wartość waluty obcej określa się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia wymagalności roszczenia (czyli np. z dnia w którym zapłata wynagrodzenia powinna zostać dokonana), chyba że ustawa, orzeczenie sądowe lub czynność prawna zastrzega inaczej. Strony mogą zatem w umowie przyjąć inny dzień ustalania wartości waluty obcej, czy nawet inny sposób ustalania tej wartości (np. według kursów podawanych przez bank centralny państwa, którego prawnym środkiem płatniczym jest dana waluta).
Dłużnik nie płaci w terminie?
Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia, wierzyciel może żądać spełnienia świadczenia w walucie polskiej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia, w którym zapłata jest dokonywana (art. 358 § 3 k.c.).
Czy krypto jest walutą obcą?
Walutą obcą, o której mowa w art. 358 k.c. są prawne środki płatnicze innych państw. Nie są walutą obcą kryptowaluty, czy szerzej: kryptoaktywa, w tym również stablecoiny (czyli np. nie jest walutą obcą bitcoin, Tether - USDT, czy USDC).